CLICK HERE FOR BLOGGER TEMPLATES AND MYSPACE LAYOUTS »

Saturday, September 25, 2010

:: SEPINYA JANJI ::


Dalam duka berinjak luka

Sesekali ria menjengah rasa

Seketika bahagia menggoncang jiwa

Sepi disanubari runtun segala


Sepinya janji...

Andai malam tanpa bintang

Sepinya janji...

Andai ombak tanpa derunya

Sepinya janji...

Andai pelangi tanpa warnanya


Aq masih seperti dulu

Persis tidak berubah harapanku…

Menghitung kiraan waktu mendewasakanku

Dengan kosong tanpa bahagia..


Satu hari yang ku tak tahu jam berapa?

Ku terima satu janji

Janji yang kurasa cukup indah

Andai janji itu ditermetarai

Janji dari seorang manusia kepada manusia-biasa lainnya..


Disudut gelap hatiku

Terbina laman yang indah seketika

Bunga2 cinta mekar seindah senyuman “bunga cinta lestari”

Dan akhirnya…

Semua wangian bunga itu hilang

Dek kenangan2 lalu


Awan pun mendung..

Seolah menangisi nasibku

Lalu hujan pula turun membasahi bumi

Aq sekadar merenung dijendela..

Fikiranku tak tercapai akalku

Hanya membisu dan benakku kosong…


Sepinya janji aq rasakan kali ini

Bukan apa? Kerana janji aq terhina begini

Perlukah aq menagih janji yang ntah keberapa kali ini

Mulanya ingin ku semat didada

Tapi aq takut amongan manusia nakal

Kufikir biar sahaja kutanam didada

Biar sahaja pemberi janji belah dadaku

Untuk mengotakan janjinya

suatu hari dipenghujung penantian

Dan saat itu bahagia yang ku temui

Walaupon sekejap Cuma..

Aq redha andai itu pengakhir hidupku…

Sepinya janji ku bawa bersama..